Şia açısından Emirülmüminin Ali (a.s) katiyen kimseye halife olarak biat etmemiştir. Çünkü kendisini Allah tarafından imamet makamına seçilmiş halife olarak görüyordu. Ancak hilafet idaresinin başkasının eline geçtiğini görünce bazı durumlarda hilafet makamını irşat ediyor ve bunu kendine vazife sayıyordu. Nitekim bunu kendi buyruğunda da ifade etmiştir: “Gördüm ki eğer kendi hakkımı almak için ayaklansam şimdiki İslam yok olacak…”
Buna binaen kutsal hilafet makamına saygısızlık yapan bazı Arapların zekât ödemediklerini görünce şahsen bunun önüne geçmiş ve gerekli irşatları yapmıştır. Hakkının gasp edildiği süre içinde (25 yıl) sükûttan ve gerekli yerlerde de irşattan başka bir yol seçmedi. Bununla birlikte gerekli gördüğü yerlerde perdeyi kenara itmiş ve hakkını savunmuştur. Ehlisünnet kaynaklarına göre Hz. Ali (a.s) Hz. Fatıma’nın (s.a) şehadetinden sonra biat etti. Hz. Fatıma (s.a) hayatta olduğu sürece Ebubekir’le konuşmadı ve ondan hiç hoşnut olmadı ve o haliyle de dünyadan göçtü.
Farz edelim ki Hz. Ali (a.s) Hz. Fatıma’dan (s.a) sonra halifeye biat etti. Ama bütün muhaddisler ve âlimler görüş birliğiyle Hz. Fatıma’nın (s.a) ömrünün sonuna kadar halifeye biat etmediğini hatta onlardan yüz çevirdiğini bildirmişlerdir. İbni Hacer, Sahihi Buhari’nin şerhinde şöyle naklediyor: “Fatıma (s.a) Ebubekir’e gazap etti, ondan yüz çevirdi ve altı gün sonra da o haliyle dünyadan göçtü. Kocası Ali (a.s) cenazesine namaz kıldı ve bunu (Fatıma’nın (s.a) nasihatinin gereği) Ebubekir’e bildirmedi.”
Eğer gerçekten Ebubekir’in hilafeti meşru ve yasaldıysa o halde niçin Peygamberin ciğer paresi ve tek yadigarı ona gazap etti? Biraz daha açık belirteyim; Resul-i Ekrem (s.a.a) şöyle buyurmuştur:
Şimdi şu sorudan birine cevap verilmelidir:
1-Resul-i Ekrem’in (s.a.a) ciğerparesi Fatıma (s.a) biat etmedi ve boynunda bir imamın biati olduğu halde kimseye biat etmeden dünyadan göçtü, o halde Fatıma’nın (s.a) ölümü cahiliye ölümü üzerine midir? (Bundan Allah’a sığınırız)
2-Acaba kendisini zamanın imamı olarak tanıtan şahıs gerçek manada imam değil de gerçek ve asıl imamın yerine mi oturmuştu?
Birinci seçeneği kabul etmek kesinlikle mümkün değildir. Çünkü Allah Resulü’nün (s.a.a) kızı Tathir ayetinin (Ahzab-33) gereği Allah-u Teâlâ onu her türlü günahtan ve pislikten arındırmış ve tertemiz kılmıştır. Resul-i Ekrem (s.a.a) Fatıma (s.a) hakkında şöyle buyurmuştur:
Yine Allah Resulü (s.a.a) şöyle buyurmuştur:
Dolayısıyla şunu söylemliyiz: Fatıma (s.a), tertemizdir, günahlardan arındırılmıştır ve asla Allah Resulü’nün (s.a.a) emrinin dışına çıkmamış ve muhalefet etmemiştir.
Doğal olarak da iki netice alıyoruz:
1-Kendisine biat edilmeyen şahıs Resulullah’ın tayin ettiği gerçek imam değildi, çünkü Hz. Zehra (s.a) biat etmeden dünyadan göçmüştür ve boynunda da bir imamın biati yoktu. Resulullah’ın (s.a.a) tayin ettiği gerçek imam Ebu Talib oğlu Ali’dir. (Allah’ın selamın ona olsun)
Şunu hatırlatmak yerinde olacaktır sanırım; Buhari’nin naklinin sıhhatini (ki Ali altı ay sonra biat etti) kabul etmiş olsak bile bunun kendisi şunu gösterir ki hilafet seçimi İmam Ali (a.s) açısından doğru bir seçim değildi, çünkü İmam Ali (a.s) asla meşru bir işten sakınmazdı.
Şaşılacak durumdur ki Zehra’nın (s.a) ve aziz kocasının mazlumiyetini, haklarının ellerinden alındığını ve hilafet makamından onlara yönelik bu kadar haksızlık yapıldığını ortaya koyan tarihi belgeler ve sunular neden görmezden geliniyor ve doğruluğu sabit olmayan bir rivayetten yola çıkılarak altı ay sonra gerçekleşen bir biat üzerinde bu kadar duruluyor bununla da Resulullah’tan (s.a.a) sonra yaşanan onca haksızlıklar ve acı olaylar örtbas ediliyor?
İbni Hazm Resulullah’ın (s.a.a) vefatından sonra Ehlibeyt’e (a.s) yapılan onca haksızlıkları görmezden gelerek birde şu soruyu soruyor: “Şimdi Şiilere sormak lazım Ali’nin (a.s) altı ay sonra Ebubekir’e biat etmesi ve biatini bu kadar geciktirmesi sizce doğru muydu?…”
Bu soru aslında İbni Hazm ve hemfikirlerinin Ali’nin (a.s) biat ettiğine inanarak sordukları geçersiz bir sorudur. Hâlbuki bize göre biat asla gerçekleşmemiştir. Normalde zamanın halifesinin altı ay sonra yapılan Ali’nin (a.s) biatine ne haceti olabilirdi ki! Çünkü o süre içinde halife zaten hükümetini kurmuş, işlerini yoluna koymuştu ve Ali’yi (a.s) tanıyanlar bilirler ki o Peygamberin (s.a.a) ciğerparesinin uğruna bir vacibi terk etmezdi. Ali’nin (a.s) halifelerle olan irtibatı irşada dayılı bir irtibattı, onların hatasını gördüğünde en azından İslami usullerin korunması adına onlara müdahale etme gereği duyuyordu.
Biatin gerçekleştiği sabit olsa dahi baskı ve tehdit yoluyla olmuştur, nitekim Muaviye’nin Hz. Ali’ye (a.s) yazdığı mektupta bu konu açıkça ifade edilmiştir.
