Seyyid İbn Tavus “Muhecu'd-Deavat" kitabında İmam Muham-med Bâkır'dan (a.s) şöyle rivayet etmiştir: “Cebrail Resulullah'a (s.a.a), ey Allah'ın Resulü! Hiçbir peygamberi senin kadar sevmiş de-ğilim. O halde şu duayı çok söyle:
اَللّـهُمَّ اِنَّكَ تَرى وَلا تُرى واَنْتَ بِالْمَنْظَرِ الأَعْلى، وَاَنَّ اِلَيْكَ الْمُنْتَهى وَالرُّجْعى واَنَّ لَكَ الآخِرَةَ وَالاُولى، واَنَّ لَكَ الْمَماتَ وَالَْمحْيا، وَرَبِّ اَعُوذُ بِكَ اَنْ اُذَلَّ اَوْ اُخْزى.
"Allah'ım! Sen görür, ama görünmezsin; sen yüce bir görme yerin-desin; -bütün yarattıklarının- mesir ve dönüşü sanadır. Ahiret ve dünya sana aittir. Ölüm ve hayat senin elindedir. Allah'ım! Zelil olmaktan veya alçalmaktan sana sığınıyorum."
