PLEASE_WAIT
Hangi ayet ve rivayetler halkın kadrini bilmeyi ve onlara teşekkür etmeyi gerekli görmektedir?
Nimet veren kimseye teşekkür etmek ve onun kadrini bilmek ve de hayırsevere şükranda bulunmak, çok erdemli ve beğenilen bir iştir; öyle ki Kur’an-ı Mecid “şakir”[1] (karşılık veren) ve “şükür”’ü[2] Allah’ın isimleri bilmiş ve şöyle buyurmuştur: [3]«و سیجزی الله الشاکرین» “Allah, şükredenleri mükâfatlandıracaktır.” İmam Seccad (a.s) şöyle buyurmaktadır: Kıyamet günü Yüce Allah bazı kullarına filan şahsa teşekkür ettin mi diye soracak ve onlar da Ey Allahım! Ben sana teşekkür ettim diye cevap verecektir. Yüce Allah da şöyle buyuracaktır: Ona teşekkür etmediğin için bana da teşekkür etmemişsin! Sonra ekler: اشکر کم الله اشکر کم للناس ; Allah nezdinde sizin en çok şükranda bulunanınız, halka en çok şükranda bulunanızdır.[4] Kur’an-ı Mecid yetmiş ayetten fazla yerde, hem Allah tarafından ve hem de insanlar tarafından yapılan şükranlık ve kadirşinaslığa işaret etmekte ve değişik başlıklarla bu fiilin yerine getirilmesini ısrarla vurgulamaktadır. Aynı şekilde birçok rivayette de bu husus tavsiye edilmiştir. Bu rivayetlerden bazıları şunlardır:
1. Halka Teşekkür Etmek
İmam Rıza (a.s) bu hususta şöyle buyurmaktadır: [5]"مَنْ لَمْ یَشْکُرِ الْمُنْعِمَ مِنَ الْمَخْلُوقِینَ لَمْ یَشْکُرِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ" (Mahlûklardan nimet veren kimseye teşekkür etmeyen şahıs, Allah Azze ve Celle teşekkür etmez).
2. Allah’a Ve Anne Ve Babaya Teşekkür Etmek
"وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْناً عَلى وَهْنٍ وَ فِصالُهُ فی عامَیْنِ أَنِ اشْکُرْ لی وَ لِوالِدَیْکَ إِلَیَّ الْمَصیر"[6] (Biz insana baba ve annesi için tavsiyede bulunduk. Annesi onu meşakkatli bir şekilde taşıdı ve iki yıl emzirdi. Ona bana, anne ve babana şükranda bulun, zira bana dönülecek diye tavsiyede bulunduk).
3. İmam Sadık (a.s) şöyle buyuruyor: «وَ إِنَّ خَیْرَ الْعِبَادِ مَنْ یَجْتَمِعُ فِیهِ خَمْسُ خِصَالٍ إِذَا أَحْسَنَ اسْتَبْشَرَ وَ إِذَا أَسَاءَ اسْتَغْفَرَ وَ إِذَا أُعْطِیَ شَکَرَ وَ إِذَا ابْتُلِیَ صَبَرَ وَ إِذَا ظُلِمَ غَفَرَ»[7] (İnsanların en iyi şu beş özelliği taşıyandır: Her ne zaman iyi bir iş yaptığında sevinen, kötü bir iş yaptığında istiğfar eden, kendisine nimet verildiğinde teşekkür eden, belaya maruz kaldığında sabreden ve zulme uğradığında bağışlayandır).
--------------
[1] Bakara, 158.
[2] Fatir, 30.
[3] Âli İmran, 144.
[4] El-Kâfi, c. 2, s. 99, Babu’ş-Şükr, h. 30.
[5] Vesailü’ş-Şia, c. 16, s. 315, h. 21638.
[6] Lokman, 14.
[7] Biharu’l-Envar, c. 75, s. 207.
